در مورد حجم نمونه لازم برای انجام معادلات ساختاری در میان محققان ،اجماعی وجود ندارد. بعضی از محققان با این استدلال که “روش مدل سازی معادلات ساختاری” تا حدود زیادی با برخی جنبه های رگرسیونی چند متغیری شبیه است،استفاده از اصول تعیین حجم نمونه در تحلیل رگرسیون چند متغیری ، برای تعیین حجم نمونه در مدل یابی معادلات ساختاری را پیشنهاد می کنند.

۵q<=n<=15q

که در آن :

q=تعداد متغیرهای مشاهده شده (گویه های پرسشنامه) و n حجم نمونه است.

بعضی دیگر از محققان برای انجام معادلات ساختاری حداقل حجم نمونه ۲۰۰ را پیشنهاد می کنند.این در حالی است که بیشتر بودن حجم نمونه ار این عدد ممکن است منجر به بالا رفتن کای دو و کاهش برازش مدل شود.برای انجام تحلیل عاملی،بعضی از دانشمندان (رامل ، ۱۹۷۰) برای هر سئوال ،۴پاسخ دهنده و بعضی دیگر (شواب،۱۹۸۰) برای هر سئوال ،حداقل ۱۰پاسخ دهنده را در نظر گرفته اند. بر اساس پیشنهادات دیگری نیز،چنانچه ۳۰سئوال برای اندازه گیری ۳ متغیر وجود داشته باشد،حداقل به ۳۰۰ نمونه برای انجام تحلیل ها نیاز می باشد. گرچه ،در بیشتر موارد نشان داده شده است که حجم نمونه ۱۵۰ تایی نیز برای انجام تحلیل عاملی اکتشافی کافی به نظر می رسد. برای انجام تحلیل عاملی تاییدی ،حداقل حجم نمونه ۲۰۰ تایی پیشنهاد شده است.(مک کالم و همکاران ،۱۹۹۹)

همچنین برای تعیین حجم نمونه استفاده از فرمول زیر نیز پیشنهاد شده است:

حجم نمونه=(مجموع بارهای عاملی +مجموع مسیرها)*۵

با سخت گیری بیشتر مجموع خطاها نیز در رابطه بالا وارد می شود.یعنی خواهیم داشت:

حجم نمونه=(مجموع بارهای عاملی +مجموع خطاها +مجموع مسیرها)*۵

عیوضی: ۰۹۳۵۱۳۲۳۹۵۰