یک نمونه آرمانی می بایست آنقدر بزرگ باشد که بتواند معرف جامعه بوده و نتایج حاصل از آن قابل تعمیم باشد و آنقدر کوچک باشد که از نظر دستیابی به آزمودنی ها، اقتصادی و زمانی و تجزیه و تحلیل داده ها مقرون به صرفه باشد. نمونه ها به دو دسته تقسیم می شوند: ۱) نمونه ی کوچک که به نمونه های کمتر از ۳۰ تایی اطلاق می شود. ۲) نمونه بزرگ که به ۳۰ و بیشتر اطلاق می گردد. بطور کلی رعایت موارد زیر در مورد حجم نمونه توصیه می شود:

1. تا حد ممکن اندازه نمونه بزرگ باشد . هرچه نمونه بزرگتر باشد، خطای ناشی از نمونه گیری کمتر خواهد بود.

2. احتمالاً مطالعه های پیماشی یا زمینه یابی (توصیفی) نسبت به مطالعه های آزمایشی به نمونه های بیشتری احتیاج دارند.

3. اگر قرار است گروه نمونه به گروه های فرعی تقسیم شود، باید حجم نمونه آنقدر بزرگ انتخاب شود تا پس از تقسیم، حجم گروه های فرعی نیز مناسب باشد.

4. در پرسشنامه ایی که از طریق پست یا اینترنت ارسال می شوند، چون ممکن است آزمودنی ها فقط به ۲۰ تا ۳۰ درصد پرسشنامه ها پاسخ دهند، بنابراین حجم نمونه باید آنقدر بزرگ باشد تا میزان ریزش یا عدم پاسخ ها لحاظ شود.

5. مسئله زمان ، مکان، اقتصاد و دسترسی به آزمودنی ها در نظر گرفته شود.

6. هر چه جامعه مورد مطالعه ناهمگون تر باشد ، می بایست حجم نمونه بزرگتر باشد.

برای تعیین حجم نمونه توجه به هدف مطالعه، حجم جامعه، سطح دقت، سطح اطمینان و میزان تغییر پذیری ضروری می باشد.

نگارش کامل فصل چهارم پایانامه ها با قیمت دانشجویی: ۰۹۳۵۱۳۲۳۹۵۰ عیوضی